من در محیطی زندگی می‌کنم که وقتی کسی می‌میرد، می‌گویند راحت شد...

به راستی مگر ما چگونه زندگی میکنیم که با مرگ راحت میشویم؟
ما امروزه خانه های بزرگتر، اما خانواده‌های کوچکتر داریم؛
مدارک تحصیلی بالاتر، اما درک عمومی پائینتر داریم
آگاهی بیشتر، اما قدرت تشخیص کمتر داریم؛
بدون ملاحظه ایام را می‌گذرانیم،
خیلی کم می خندیم;
خیلی تند رانندگی می کنیم،
خیلی زود عصبانی می شویم؛
تا دیروقت بیدار می مانیم ، خیلی خسته از خواب بر می‌خیزیم؛
خیلی کم مطالعه می کنیم؛
و خیلی زیاد دروغ می گوئیم؛
زندگی ساختن را یاد گرفته ایم اما زندگی کردن را نه؛
ما ساختمانهای بلندتر داریم اما طبع کوتاهتر ؛
بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم ،
بیشتر می خریم ، اما کمتر لذت می بریم ؛
ما تا ماه رفته و برگشته ایم اما قادر نیستیم برای ملاقات عزیزی از یک سوی خیابان به آن سو برویم ؛
فضای بیرون را فتح کرده ایم ، اما فضای درون را نه ؛
بیشتر برنامه میریزیم اما کمتر به انجام می رسانیم؛
عجله کردن را آموخته ایم و صبر کردن را نه.
مگر بیشتر از یک بار در زندگى فرصت داریم,,,؟
آرزوی زندگی کردن دارم براتون.
زندگی به معنای واقعی...