13 قانون خوشبختی

2019 شد ، کمتر از 80 روز دیگه هم 1398 میشه 

عمر داره مى گذره 

با تمام وجود ازش استفاده کن 

با تمام وجودت ازش لذت ببر :)

۱۳ قانون خوشبختی را به خاطر بسپارید:

قلبتان را از نفرت پاک کنید.

ذهنتان را از نگرانی پاک کنید.

ساده زندگی کنید.

بیشتر ببخشید.

کمتر توقع داشته باشید.

فراوان لبخند بزنید.

فراوان مطالعه کنید. 

اندرون از طعام خالی نگه دارید.

صادق و استوار و شکیبا و نرمخو باشید.

با همه چیز با ملایمت برخورد کرده و مدام زمزمه کنید "این نیز بگذرد"

فراوان شاکر خدای رحمان باشید.

ساکت و آرام و خوش‌بین باشید.

دوست خدای رحمان و گشاده رو باشید.

با تک تک سلول هایت لبخند بزن :)

نداشته هایت رابیخیال غصه هایت را بیخیال
هرآنچه که تو راناآرام میکندبیخیال
همین که امروزنفس کشیده ای،خوش بحالت
عمیق نفس بکش عشق را زندگی رابودن را
وباتک تک سلول هایت #لبخند_بزن!

چه کسی در زندگیتان خواهد ماند ...

زمان تصمیم میگیرد
باچه کسی روبرو شوید ..
قلبتان تعیین میکند ، در زندگی
چه کسی را می خواهید،
و رفتارتان مشخص میکند ، چه کسی در زندگیتان خواهد ماند ...

من در محیطی زندگی می‌کنم که وقتی کسی می‌میرد، می‌گویند راحت شد...

به راستی مگر ما چگونه زندگی میکنیم که با مرگ راحت میشویم؟
ما امروزه خانه های بزرگتر، اما خانواده‌های کوچکتر داریم؛
مدارک تحصیلی بالاتر، اما درک عمومی پائینتر داریم
آگاهی بیشتر، اما قدرت تشخیص کمتر داریم؛
بدون ملاحظه ایام را می‌گذرانیم،
خیلی کم می خندیم;
خیلی تند رانندگی می کنیم،
خیلی زود عصبانی می شویم؛
تا دیروقت بیدار می مانیم ، خیلی خسته از خواب بر می‌خیزیم؛
خیلی کم مطالعه می کنیم؛
و خیلی زیاد دروغ می گوئیم؛
زندگی ساختن را یاد گرفته ایم اما زندگی کردن را نه؛
ما ساختمانهای بلندتر داریم اما طبع کوتاهتر ؛
بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم ،
بیشتر می خریم ، اما کمتر لذت می بریم ؛
ما تا ماه رفته و برگشته ایم اما قادر نیستیم برای ملاقات عزیزی از یک سوی خیابان به آن سو برویم ؛
فضای بیرون را فتح کرده ایم ، اما فضای درون را نه ؛
بیشتر برنامه میریزیم اما کمتر به انجام می رسانیم؛
عجله کردن را آموخته ایم و صبر کردن را نه.
مگر بیشتر از یک بار در زندگى فرصت داریم,,,؟
آرزوی زندگی کردن دارم براتون.
زندگی به معنای واقعی...

لحظات زندگی

در زندگی لحظه‌هایی هست که دلت می‌خواهد مثل پنیر پیتزا کش بیایند، طولااانی! تمام نشود.
مثل وقتهایی که کسی از دست پختت تعریف میکند حتی اگر به آن غذا آلرژی داشته باشد.
مثل وقت‌هایی که بوی خاک باران خورده می‌پیچد توی هوا و دوست داری ریه‌ات اندازه جنگل‌های گیلان باشد برای فرو دادن آن همه عطر...!
مثل لحظه تمام شدن یک مکالمه تلفنی وقتی هنوز دلت نمی‌آید گوشی را بگذاری؛ انگار که ته‌مانده صدایش هنوز توی سیم تلفن هست!
مثل چشم‌هایی که وادارت می‌کنند سرت را بیندازی پایین و زمین را نگاه کنی، گویی که مغولی شمشیرش را گذاشته روی گردنت!
مثل خداحافظی‌ها. وقتی که هی دلت نمی‌آید بروی و می‌گویی: کاری نداری؟ دیگه خداحافظ...؛ واقعاً خداحافظ...!
مثل لحظه هایی که دیرت شده، ترافیک امانت را بریده انگشترت  را در انگشت میچرخانی، دستت را میگیرد و تورا به آرامش دعوت میکند
مثل گم شدن ماشینی در پیچ خیابان  وقتی که می‌خواهی تا آخرین لحظه بدرقه‌اش کنی.
این‌ها از آن دسته حسرت‌های خوشایند زندگی هستند.
من فکر می‌کنم فقیر  کسی نیست که پول ندارد یا کفش پاره می‌پوشد. فقیر کسی است که در زندگیش از این دست لحظه‌های کش‌دار ندارد. همین لحظه‌هایی که وقتی یادشان میفتی، تهش با خودت میگویی کاش تمام نمی‌شد...!